Nog eventjes

Nog eventjes inderdaad.


Ik heb zo hard gewerkt de afgelopen 3 weken, ik heb het gevoel dat het niet loont. Dat het wordt gezien maar niet mee wordt gerekend. Ik kan wel janken, dat doe ik ook. Ik moet nog even doorbijten, maar ik vind het zo moeilijk. Ik wil het halen. Ik wil geen herkansing! Ik wil geen taak. Ik ben zo enorm bang dat ik deze een krijg waardoor ik dit eigenlijk al wil opgeven. Maar dat doe ik niet. Als ik dat doe, kan ik niet oprecht zeggen dat ik tot het allerlaatste moment kei hard heb gewerkt, want dat heb ik wel!

'We are the city'

We zijn er bijna. bijna!
Nog eventjes heel hard werken, en ik moet zeggen nu wil het harde werken in ieder geval lukken =)

Corpsgrootte mag kleiner.. en niet meteen op pagina 2 

Werkt wel als het niet volledig is uitgevuld, maar werkt niet als extra laag

Door de tekst gaat het werken.. ik weet het nog niet zo goed!

Ik weet niet wat ik hier van moet vinden.. want het originele beeld is het ook niet helemaal (zie 'nieuwe beelden')

Hier werkt het beeld van mij sowieso niet. Ik denk dat het beeld enkel en alleen op de pagina geplaatst, het beste werkt. 

Vandaag een aantal goede tips gekregen over de aanpak. Probeer niet constant op elke pagina iets nieuws te doen. Herhaling is niet verkeerd. En: Geef de beelden een goede volgorde, het moet een verhaal vertellen of een thema opbouwen waarna het tot een climax komt. 

Nog wat nieuwe probeersels:

 

'We are the city'

'Alles wat een mens tot individu maakt, is weggepoetst'

Waar kunstgeschiedenis leren allemaal wel niet goed voor is!

We are the city

      

Onderzoek binnen de beelden die al bestaan

Vervolgens bundelen binnen een dummie:

 Ik weet nog niet zo goed wat ik hier van moet vinden. Te leeg of juist goed. Bij de vorige sprak de tekst meer, nu is het nietszeggend..

 De uitsnede werkt niet. de plaatsing wel

 Werkt! (voorgaande pagina is opmaakfoutje)

 volgende pagina, uitsnede werkt wel. Echter wel leeg.. Maar achtergrond werkt absoluut niet. 

 Interessant beeld, maar past niet in de context van de dummie..

 spiegeling die niet direct wordt opgemerkt

 Einde is prima. Echter is de stad wel verdwenen. Maar: was dat niet de bedoeling? 'Opgaan in omgeving'

Kortom: weer wat om op voort te borduren

'We are the city'

'Ik zet mezelf te veel op slot'.

Dat is wel de juiste samenvatting van hoe deze periode verloopt.. Waarom: Faalangst? Ik weet het niet. Misschien is dat het inderdaad wel. Te veel denken in plaats van doen. Maar heeft dat ook niet te maken met faalangst.  

Dinsdagochtend werd even pijnlijk duidelijk dat ik nog maar 3 weken heb. Nog maar 3 weken! Stress, en knallen deze drie weken dus. Ik heb het gevoel dat ik met mijn proces nog steeds aan het begin van de periode zit. Not good, dus. 

Het blijkt nu ook hoe belangrijk het is aanwezig te zijn en te spreken met de leraren. Ik heb het echt nodig om nieuwe stappen te ontwikkelen. 

Ik heb nu duidelijk gekozen voor een serie beelden en een uitgangspunt: het opgaan in de stad.

Na het maken van een eerste dummie met de beelden die ik tot nu toe heb

ben ik tot mijn eerste interessante conclusie gekomen in verband met het verdwijnen in de stad:

'Het verlangen naar' vind ik een interessante quote hierbij, omdat ik het zie als iets positiefs. Iets wat met mij gebeurd als ik door de stad loop. 'Het verlangen naar' representeert anonimiteit beter als de qoute 'het verlangen', omdat dit laatste het onderwerp zelf lijkt te worden.

'We are the city'

ANONIMITEIT

is verbergen

     

'We are the city'

Anonimiteit


Nog een extra experimentje met collagetechniek en filters doorgaand op voorgaande foto's

    

ANONIMITEIT

Anoniem zijn is een grens om jezelf heen trekken

'We are the city'

ANONIMITEIT


Ik sluit mijn ogen en bewandel mijn wereld. Een fijne wereld, met alleen ik. Geen blikken, gesmoes, geen verstoring en ik kan zijn wie ik ben zoals ik het wil zonder beoordeling van buitenaf. Alleen ik.