Dag lieve oma, ik zal je missen

Na een heerlijke tijd in Berlijn hoop je om met veel inspiratie aan een nieuw project te gaan werken. Hoop je.. want helaas lopen dingen wel eens anders. Dingen die je niet kan helpen, die je niet kan sturen, waar je niks aan kan doen. 

Woensdag 31 maart 2010 gaat de telefoon, mama: Eline het gaat heel slecht met oma, we komen net van het ziekenhuis vandaan waar we heel de dag zijn geweest. Het sacrament der zieken is al toegediend, er is niet veel hoop meer. 

Dag gelukzalig gevoel, tranen schieten zo in mijn ogen want mijn gevoel zegt dat het nu echt op is, iedere keer krabbelde ze er weer uit.. maar nu is mijn gevoel anders. En helaas heeft mijn gevoel 9 van de 10 keer gelijk. 

En ze doet het gewoon wéér, ze is bij bewustzijn, herkent iedereen. Toch durf ik niet te juichen, mijn gevoel is er nog steeds.. en ja, op Goede vrijdag heeft haar god haar meegenomen en slaapt oma voorgoed.